Türkçe öğretmeni Doğan Yücel, 2005 yılında Lahor’da görev yaparken gerçekleştirdikleri bursluluk sınavlarını ve ilk öğrenci yurdunun hangi şartlarda açıldığını yazdı.

Beşinci Bölüm:

2005 yılı başında, yanlış hatırlamıyorsam, İslampura’da 110 kadar kurban kestik ve dağıtımını yaptık. Yine o yılın başında Hayrpur’a bütün Türkler, ailece (ben bekârdım) kitap okuma ve seminer programına gittik. 11 saatlik yolculuktan sonra Hayrpur’a ulaştık. Kışın özellikle Pencap çok sisli olduğundan geceleri normalde araba kullanılmaz. Ancak kiraladığımız minibüsün şoförü çok cesaretliydi; neredeyse bir duman bulutu içinde olmamıza rağmen aracı sürüyordu. Yüreğimiz ağzımızda 11 saatlik yolculuk yaptık, doğru dürüst uyuyabilen kimse olmadı.

Şubat veya mart ayı gibi okula birisi geldi “Ben İstanbul Konsolosluğu’nda ticaret ataşesi olacağım, Türkçe öğrenmem gerekiyor.” dedi. Ben de üç ay boyunca okuldaki derslerden sonra birebir ücretsiz kurs verdim. Ancak yazın İstanbul’a gitmesine bir hafta kala başka bir ülkeye tayin oldu. 🙂

Yurt binasını okul açılmadan bir gün önce bulduk

İngilizce ve hatta bazen düzgün Urduca bile bilmeyen öğrencilere test yapıyorduk. Testler genel olarak şekiller ve grafiklerin olduğu zeka sorularından oluşuyordu. Ancak ortada henüz sınav sonuçlarına göre burs vermeyi planladığımız öğrencileri barındıracak yurt yoktu. Diğer taraftan yurt binası aramaya başladık, okula yakın semtlerde 30 kadar bina gezdik. Tanıdık emlakçılardan binalar hakkında bilgi ve fiyat aldık. O sırada, ileride ailece dost olacağımız Müddessir Bey’le tanıştık. Kendisi yurt dışı eğitim danışmanlığı yapıyordu, Firdous Market’te.

Okulun yakınlarında yurt için bina bulamayınca bekâr evimize yakın Makka Colony’de eskiden otel olarak işletilen bir binaya kapora verdik. Nisan başında okulların açılacağı yeni dönemde yurt olarak kullanmak üere mukavele imzaladık. Ancak tam 31 Mart’ta çok güzel bir haber aldık. Bizim okulun hemen arkasındaki binanın yani ortak duvarlarımızın bulunan yerin boşaldığını öğrendik. Mülk sahibi bizim orayı hemen tutabileceğimizi söyledi. Kira  miktarında da anlaşınca binayı hemen tuttuk. Sadece bir gün farkla aradaki tuğla duvarın iki metrelik kısmını yıkıp yurtla okulu birleştirdik.

3 bin dollar lazımdı, bin dollar geldi!

Bu yeni bina mevcut okul binamızdan daha güzeldi. Bilgisayar laboratuvarı, öğretmenler odası, yurt idare odası ve müdür odası gibi bazı ofisleri bu güzel binanın alt katına taşıdık. Üst katını da yurt yaptık. İlk yurt müdürü ben oldum. Ancak öğrenciler için hazırlıkların yapılması gerekiyordu. Ranzalar İslamabad’dan geldi. Kabil’den gelen Türk bir lokantacı ile beraber kahvaltı ve diğer yemeklerde kullanılacak tabldot yaptırdık. Ancak ranzalar için sünger, çarşaf, nevresim gibi ihtiyaçlarımız vardı. Bu tür ihtiyaçlar için 3 bin dolarlık bir harcama listesi çıkardım ve İslamabad’daki genel müdürlüğe gönderdim. Genel müdürlük ilk etapta bin dolar gönderdi. Eğitim sezonu başladı, okullar açıldı ancak yurdun hazırlanması zaman darlığı ve maddi sıkıntıdan dolayı tamamlanmadı.

Düğün için biriktirdiğim parayı kullandık

Yurdun açılmasını 2 hafta erteledik, dolayısıyla yurtta kalacak öğrencileri alamadık. Bu sürede ihtiyaçları yine tam olarak karşılayamadık. Veliler, “Siz bize söz vermiştiniz, ne zaman çocuklarımızı alacaksınız?” diyordu. Makka Colony’deki bekâr evimizi kapattık. Evdeki bütün yastık, nevresim, çarşaf, sünger, ranza her şeyi yurda getirdik. Bir hafta kadar öğrenciler yurtta evden getirdiğimiz süngerlerin üzerinde yattı. Hava da zaten sıcaktı. Yurdumuzda öğrencilerin kaldığı toplam üç oda vardı. Terasın üzerini sacla kapatarak yemekhaneye çevirdik. Türkçe bilen Pakistanlı bir arkadaşa dolap işlerini yaptırdık. Evdeki iki öğrenci arkadaşımız da yurdun belletmeni oldu. Bazı ihtiyaçlar için yazın yapacağımız düğünüm için maaşımdan arttırıp biriktirdiğim paranın bir kısmını kullanmak zorunda kaldım. Yazdan sonra genel müdürlüğe dilekçe yazınca bu miktarı ödediler. Böylece Lahor’daki ilk yurdu açmış olduk.

Ben herkesi anlıyorum, herkes de beni!

İlk etapta 25 kadar öğrencimiz vardı. Yurttaki öğrenciler için üç öğün yemek çıkarmaya başladık. Ayrıca öğretmenlerin öğle yemeklerini de yurtta yapmaya başladık. Aşçı olarak hemen birkaç sokak ileride yaşayan ve bir tanıdığın da arkadaşı olan birini tuttuk. 

İki ay kadar sonra yaz tatili geldi ve biz Türkiye’ye gittik. Yanımdaki matematik öğretmeni arkadaş İstanbul Havaalanı’na indikten sonra tepkisi şu oldu: “Ben etrafımdaki herkesi anlıyorum, etrafımdaki herkes de benim konuştuklarımı anlıyor!”

İlk yıl, aralıklarla biraz önce bahsettiğim Müddessir Bey’in işyerine gitmeye başladım. Oturup muhabbet ediyorduk, hem İngilizce hem de Urduca pratik yapıyordum. Ayrıca İngilizce öğretmeni olan evli bir arkadaşımız vardı. Müdessir Bey’in evi onun evine yaklaşık 500 metre mesafedeydi. Dolayısıyla bazen o Müddessir Bey’i evine davet ediyordu.

Devam edecek…

***

Dördüncü Bölüm: Pencap Eğitim Bakanı’nın Türkiye gezisi ve bursluluk sınavları