PakTürk Okulları mezunu Rohma Kakar’dan mektup var… Kakar, 9 yaşında ayak bastığı PakTürk’ün hayatında neleri değiştirdiğini ve o günlere dair duygularını anlatıyor.

Selamlar! Adım Rohma Kakar. PakTürk Uluslararası Okulları ve Kolejleri’nin eski öğrencisiyim. PakTürk’te geçirdiğim zamanı ve tecrübelerimi sizlerle paylaşacağım.

Kişi kendisini başkalarından daha iyi tanır. Şimdilerde kendimin çok değişmiş halini görebiliyorum. PakTürk’e ilk adım attığımda 9 yaşındaydım ve ilkokul 4. sınıfa kaydolmuştum. PakTürk’e ilk geldiğimde pek bir şey bilmiyordum. PakTürk’ten mezun olduğumda geçmişte ne olduğumun ve şimdi ne seviyeye geldiğimin farkına vardım.

Kendimde bir çok değişim gözlemledim. Derslere girmeye başladığımda, herkesin – özellikle de Türk öğretmenlerimin – çok samimi olduklarını gördüm. Öğrencileriyle kurdukları iletişim çok samimiydi. Bizlere eğitimin ve hayatımızın önemi hakkında rehberlik yaptılar. O zaman neden kendimizi eğitmek için çaba göstermemiz gerektiğini anladım.

Bizi öğrenmeye asla zorlamadılar

Bizleri bir şeyi zorla öğrenmeye asla zorlamadılar. Aksine, bizlere sıkı çalışmaya ve başarı kazanmaya cezbedici şekilde rehberlik yaptılar. Bu benim nasıl böyle öğretmenler tarafından ödüllendirildiğimin ve başlangıcımın öyküsüydü.

Şimdi sizlerle Türk öğretmenlerimle geçirdiğim zaman diliminde yaşadıklarımı paylaşayım:

Türk öğretmenlerimizle birlikte kaldığımız o zamanları hala hatırlıyor ve o zamanlara geri dönebilmek için dua ediyorum. Onlar bize sadece bir yaşam tarzını öğretmekle kalmadı, aynı zamanda özellikle Türk yemeklerini yapmayı öğrendiğimiz yemek kursları gibi anlarda öğrenmeyi de eğlenceli kıldılar. Toplumumuzda nadir olduğunu gördüğüm kitap okuma alışkanlığını bizlerin her birine kazandırdılar.

Onlarla zaman geçirmiş olmaktan ötürü bizler en talihliler olduk. Yine çok talihliyiz ki onlarla bağlantımız devam ediyor ve istediğimiz her zaman onlarla karşılaştığımız sorunları paylaşabiliyoruz. Gelecek nesiller de onlar tarafından öğretileceklerinden ötürü çok talihliler.

Saygılarımla…