Yaklaşık 15 yıl PakTürk Okulları’nda görev yapan eğitim gönüllüsü Yavuz İlbay, geçen hafta Pakistan’da yaşanan deprem sonrası aklına gelen ilginç bir hatırasını yazdı.

NOT: 12 Şubat’ta merkez üssü Tacikistan olan 6.4 büyüklüğündeki deprem Pakistan’ın birçok bölgesinde de hissedilmişti.

Öncelikle Pakistan’da meydana glen depremlerde ölen tüm kardeşlerimize Allah’tan rahmet dilerim ve depremzedelere Allah kolaylıklar ihsan eylesin.

(PakTurkFile sitesinde yer alan depremle ilgili haberde) Haripur şehrinin ismini görünce bir arkadaşımızla Multan şehrindeyken yaşadığımız, biraz tebessüm dolu hatırayı yazmak istedim. 😊

Arkadaşın tayini Khairpur şehrine çıkmıştı ve oraya gitmek için Daewoo otobüs firmasından yer ayırtacaktı Galiba bir gün önce akşam beni aramıştı, kendisini Daewoo terminaline bırakmamı istiyordu.  “Ama otobüs sabah baya erken saatte.” demişti.

Açıkçası ben şaşırmıştım çünkü Khairpur-Sukkur otobüsleri Multan’dan genelde akşam geç saatlerde kalkar. Neyse, sabah namazından sonra aldım arkadaşı terminale doğru giderken bir daha sordum ve “Daewoo’dan gelen rezervasyon SMS’ini bir gösterir misin?” dedim.

Haripur neree, Khairpur nere!

Baktım, meğer arkadaş Khairpur yerine Haripur’a yer ayırtmış ve az kalsın Khairpur diye Haripur’a gidecekti. 😊😊 Haripur taa kuzeyde İslamabad ile Abbottabad ortasında, Khairpur ise güneyde, Sindh’te. Haripur neree, Khairpur nere! :))

Geri döndük ve arkadaşımız ‘ceza’ olarak ‘pıratha-omlet-dudpathi’den oluşan bir kahvaltı ısmarladı. Kendisi yağ gibi üste çıkmaya çalışmadı tabi ama oradaki her şey zaten fazlasıyla yağlıydı, masa, sandalye, tabaklar ve en doğalı da paratha-omlet.

Ne güzelmiş o günler, o yerler ve öyle arkadaşlar… Ve kendisini o akşamki otobüsle yolcu ettik Khairpur’a.