PakTurkFile tarafından organize edilen ‘Pakistan Hayatım’ konulu sanat yarışmasının ‘Çocuk Hikaye’ kategorisinde Fatih Bayır’ın eseri birinci oldu. 11 yaşındaki Fatih’in ‘Pakistan Günlüğüm’ başlıklı yazısını aynen yayınlıyoruz:

Pakistan Günlüğüm

Uçaktan Pakistan İslamabad Havaalanına indik. Bizi buradan kim alacak diye babama sordum. Babam bir arkadaşımız alacak dedi. Dışarı çıktık beklemeye başladık derken bir servis geldi, servise bindik ve Lahor’a olan yolculuğumuz başladı, çok yorulduğumuz için yol boyunca uyuduk. Paktürk’ün misaafirhanesinde kaldık. Sabah kalktığımızda bir de ne görelim odada çok kertenkele vardı. Biz korkmadık ama ablam çok korktu ve yatağından hiç inmedi. Gittiğimizde okullar tatildi ve Paktürk’ün bahçesine indiğimde çok beğendim okulu. Bir hafta sonra okul açıldı ve biz de okula böylece başlamış olduk. Okulumu çok ama çok sevdim. Pakistanlı bir sınıf öğretmenim vardı, çok seviyordum onu, çok güzel arkadaşlıklar kurdum. Türklerden çok yerli arkadaşlarımla oynamayı seviyordum. Her yıl düzenlenen SportDay isimli bir aktivite vardı. Paktürk okullarına dair en çok özlediğim şey bu aktivite oldu. Yaşadığımız ev Tarık Kardın Parkına çok yakındı, okuldan sonra akşam üstü bu parka gidiyorduk. Komşumuz vardı bir tane çok yaşlı bir dedeydi biz de kendisine bu şekilde hitap ediyorduk. Her sabah kapıda durur, alnımızdan öperdi. Bayram ziyaretlerimizin ilk durağı komşu dedemiz ve ilk ev sahibimiz olurdu, onlar bu duruma çok sevinirlerdi. Annem evde olmayınca ev sahibimize giderdik. Annem kek, börek, poğaçalardan çok fazla yaptığı için birazını onlarla paylaşırdırk, ben götürürdüm. Ev sahibimizin iki tane üniversite okuyan kızları vardı, canımız sıkıldığında bahçede futbol oynardık. Pakistan’ın her şeyini çok sevdim, en çokta yemeklerini özellikle biryaniyi ve shawarmayı.. Bir gün okul müdürünün çocuğunun doğum günüydü, aynı sınıftaydık onunla. Okul müdürü bundan dolayı bizim sınıfı eğlence parkı gibi bir yere götürdü, o gün arkadaşlarımla çok eğlendik, akşamında babam beni aldı ve evimizin yakınlarındaki bir şavarmacıya götürdü, sonrasında da eve gittik. Pakistandan ayrılırken beni en çok üzen şey, okulumla ve arkadaşlarımla vedalaşamamak oldu.

Naran yolculuğumuz sabah namazından sonra başladı, kendi arabamızla yolculuk yaptık. Yol çok uzundu, çok acıkmıştık yol üstünde bir mısırcı gördük ve kendisinden mısır satın alıp yedik, sonrasında yolumuza devam ettik. Naran’a sonunda vardık ve odalarımıza geçip direk yataklarımıza uzandık. Sabah kalktıktan sonra dışarı çıktık, kahvaltımızı yaptıktan sonra çocuklarla dışarıda oyun oynadık. Her akşam ateş yakıp patates yerdik. İkinci gün büyük ablalar la beraber dağa çıkıp pilnik yaptık, piknikte kardeşimin arkadaşı, kardeşimi yanlışlıkla ittirdi neredeyse düşecekti ki sarmaşık gibi bir şeye tututndu, sonrasında eli kaydı neyseki ablam yetişip kolundan tuttu fakat her ikisi de kayıp düşecekler diye endişelendiğimden anneme sesslendim anne ablam ve kardeşim düşecek! Annem terliklerini çıkarttı koşarak yardımımıza yetişti annem kardeşimi ablalarsa ablamı aldı ve sonunda oradan indik. Sonra akşamleyin babam ve amcalar mangal yaptılar. Mangalımızı yiyip yattık. Ertesi sabah erkenden kalkıp rafting yapmaya gittik. Çok eğlendik. Tatilde dolu dolu eğlendik