Eğitim gönüllüsü Taner Koçyiğit, Pakistan’da Kurban Bayramı’nı nasıl geçirdiklerini yazdı. PakTürk çalışanları için bayramın ne demek olduğunu ve hangi şartlarda neler yaptıklarını anlattı.

On sekizinci Bölüm:

Kurban Bayramı aktivitesi demek, bayram gününde ziyaretler yapmak, yemek içmek, gezmek tozmak değildi PakTürk öğretmenleri için. Ben de diğer arkadaşlarım gibi hiçbir Kurban Bayramı’nı eşimle geçirmedim. Kadınlar, bizlerin yokluğunda dört gün boyunca kendi aralarında etkinlikler yapardı. Bazen bize sürpriz yapıp ellerinde tatlılarla İslampura’daki okula getirirlerdi.

PakTürk çalışanlarının kurban aktivitesi demek, ailesiyle kurban kesip çocuklarıyla bayramın tadını çıkarmak yerine dünyanın dört bir yanından gelen kurban yardımlarının eksiksiz biçimde kesilmesi, dağıtılması ve bu emanetlerin sahiplerine ulaştırılması için gece gündüz çalışmak demekti.

PakTürk’te görev yapan, öğretmen, idareci veya belletmen tüm arkadaşlar için Kurban Bayramı demek, aileyle vakit geçirip bayramlık elbiseleri giymek demek değildi. Eski elbiseleri çıkartıp kan revan içinde çalışmaya uygun elbiseleri hazırlamaktı. Arefe gününün gecesinde nafilelerle başlayan kurban kesimi ve dağıtımı kesintisiz dört gün süreceği için ailesiyle arefe günü bayramlaşmak demekti.

Kurbanlıkların en iyisini en uygun fiyata bulmak

PakTürk personeli için Kurban Bayramı demek, ziyaretler yapıp güzel yemekler yemek değildi. Öncelikli olarak kurban sahiplerinin isimlerini almak, kurbanlık hayvanların en iyisini en uygun fiyata seçmek, gerekirse ahır tutmak ve bayrama kadar bir iki ay ilgilenmek demekti. Gerçek ihtiyaç sahiplerine ulaşmak ve dağıtımın kusursuz olması için gerekli hazırlıkları yapıp kurban eti bekleyen kişilere ve kurumlara kupon dağıtmaktı. Dört gün boyunca eve gidilemeyeceği için kesim süresince kalınacak yerdeki ihtiyaçları belirleyip gerekli lojistik hazırlıkları yapmak demekti.

PakTürk gönüllüleri için Kurban Bayramı demek, ilk günden itibaren asayişin sağlanması adına gerekli devlet kurumlarıyla irtibata geçip insanları sıkıntıya sokmadan etlerin dağıtımını sağlamak demekti. Geceleyin kasaplar dinlenirken ertesi güne hazırlık yapmak ve gerekirse geceleri 2-3 saat uyku ile idare etmek, yatacak yer bulabilmek için odaları tek tek gezip yer bulamayınca uyuyakalan bir arkadaşın yanına sokulmak demekti. Biraz sonra uyanınca sanki saatlerce uyumuş gibi dinç sekilde işine dönmek, gerektiğinde önceden söz verilen kurumlara eti bizzat ulaştırmak ve cepheye geri dönmüş asker heyecanı ile hızlıca geri gelip arkadaşlara yardım etmeyi sürdürmek demekti.

500 büyükbaş hayvanın kesimi, paketlenmesi, dağıtımı…

Lahor’daki Kurban Bayramı aktiviteleri genelde, bahçesinin müsait ve etrafındaki halkın daha çok ihtiyaç sahibi olmasından dolayı PakTürk’ün İslampura şubesinde yapılırdı. Okulun sınıflarında yerlere süngerler serilir ve geceleri okulda kalınırdı. Yemekler orada yapılır ve hiç kimse evine gidecek vakit bulamazdı. Kurban Bayramı bu senelerde kış aylarına denk geldiği için serin havalarda rahatça çalışma ve dinlenme imkanı olurdu.

Pakistan’da genelde Türkiye ile beraber bayram kutlanmazdı, bir, bazen de iki gün sonra başlardı bayram. Bu sebeple bazen de arefeden önceki gün nafile olan kurbanlıklar kesilmeye başlardı. Çünkü nafile kurbanların erkenden kesilip hazırlanıp bayram sabahında namazdan hemen sonra sıraya girenlere dağıtılmak üzere paketlenmesi gerekirdi. Bayramın Türkiye’de erken başlaması sebebiyle vacip kurbanların Pakistan’a göre ilk gün veya ikinci gün ikindi namazına kadar kesilmesi gerekiyordu. Bu da tüm çalışanların üstünde büyük bir baskı oluşturuyordu ve acele davranmamız gerekiyordu. Pakistan genelinde binlerce hayvan kesiliyordu. Biz Lahor’da 2007 ile 2010 yılları arasındaki Kurban Bayramları’nda her yıl yaklaşık 500 civarında büyükbaş hayvanın kesimini, paketlemesini ve dağıtımını yapıyorduk.

Ramazan Bayramı’nda yerli dostlar, veliler, öğretmenler ziyaret edilirdi ama Kurban’da ziyaret yapamazdık. Kurban ziyaretlerini bayramın 4. gününden sonra yapardık. Gittiğimiz Pakistanlı veliler ve arkadaşlar da yoğun olduğumuz için 4. günde ancak gelebildiğimizi bilirler ve bunu saygıyla karşılardı. Bizim yememiz için kurban etlerinden ayırırlar ve evlerine ziyarete gittiğimizde ikram ederlerdi.

Devam edecek…

***

On yedinci Bölüm: Lahor’da ilk günler ve müdürlükten öğretmenliğe!