“PakTürkFile sitesinde sadece kahramanlıklarıyla hatırlamak istemedik eğitim gönüllülerimizi… İnsan olmanın bütün yönleriyle hatırlamak istedik Pakistan’da geçirdiğimiz çeyrek asrı… Talebelerimiz bizi kahramanlar olduğumuz için değil, insan olduğumuz için sevmişlerdi…”

Zalimler Allah’tan korkmaz, ama gelecek kuşaklardan korkarlar. Kendilerinden önce ölmüş, ölünce bütün zulümleri halklara malum olmuş zalimlerin hallerine bakar ve aynı kaderi paylaşmamak için tedbir üstüne tedbirler alırlar. Kurmaca tarihler yazar, kendilerini kurucu ve kurtarıcı önderler olarak lanse eder, hatta hayatlarının son demlerinde istemeseler de haz almasalar da iyilik meleği kesiliverirler. Ama ne yaparlarsa yapsınlar zulmün şahitlerinin bir gün konuşacakları korkusundan kurtulamazlar. Bu şahitler, ister mazlumların kendileri olsun, isterse zulmün ortakları olsun, susturulmalı, unutulmalıdırlar. Bundandır, bir etnik azınlığa zulmedenler, o etnik azınlığın varlığını tümden inkar ederler. Bir dini cemaate zulmedenler o cemaati bütün tarihleriyle, bütün hayırlı işleriyle, bütün yaşanmışlıklarıyla tarihten silmeye çalışırlar. Kütüphane yakan, arşivleri yok eden, tapu sicillerini yağmalayan bütün zalimlerin kafasında aynı endişe vardır: Tarih karşısında yargılanma korkusu.

Zulme karşı mücadelenin mühim bir rüknü, işte bu korkuyu kullanmak olmalı: Unutmayacak, unutturmayacağız demek. Zulmü belgelemek kadar, mazlumun varlığını, varlık sahnesinde gösterdiklerini, insanlığa katkılarını, hatta en temelde insan olduklarını hatırlamak ve hatırlatmak.

PakTürk Okulları zulmen gasp edildi. Gasp edenler, sadece binalarımızı, oturumlarımızı, gelecekle alâkalı hayallerimizi, öğrencilerimizi almadılar elimizden; geçmişlerimize de el koymaya kalkıştılar. PakTürk Okulları’nın tarihi onlarla başlamış, onlardan ibaretmiş gibi göstermeye çalıştılar. PakTürkFile sitesinde, işte bu çalınmış tarihi canlandırmaya çalışıyoruz. Pakistan’ın kışında gelmiş, zemini hazırlamış, zaman tarlasına çiçek tohumları ekmiş gönül erleri öğretmenlerimizin hatırasını canlı tutmak amacındayız. Zaman ve zemin değiştiğinde hukukun iadesine yeltenenler, gasp edilenin büyüklüğünü ve değerini idrak edebilsinler diye…

Zalimler kurbanlarının insan olmadığına inandırırlar takipçilerini. Onlar düşmandır, ajandır, haindir, haşhaşîdir, fırâk-ı dâlledir, böcektir, haşeredir, külttür, tarihin hatırlayabildiğiniz bütün kötülüklerinden sorumludur ve daha nice böyle yaftalar. Kurbana dayatılan bu insanlıktan çıkarma, uç noktasında şeytanlaşmaya kadar varır: İlluminatidirler, küresel ve zamanlarüstü bir şer şebekesinin kuklasıdırlar, kara büyü yaparlar, şeytanla görüşürler ve daha neler neler…

Nihayetinde bu insanlıktan çıkarma çabası da unutturma stratejisinin bir parçasıdır.

Ne var ki insanlıktan çıkma sadece şeytanlaştırma ile olmaz. İnsanüstüleşerek de insanlık algısını kaybedebilir insan. Sarsılmaz bir sabır, yılmaz bir teslim ve tevekkül, tehcire, işkenceye, idama karşı bile dirayet, zafiyet göstermeyen bir cesaret ve kararlılık, dışarıdan seyredende bir insanı değil, bir savaş makinesini seyrettiği duygusunu uyandırır. Zamanla zulme karşı mücadele eden bu yiğitlerin ailelerinin, çocuklarının, kaygılarının, ödenecek borçlarının, hastalıklarının, zayıflıklarının, sorgulamalarının olduğu unutuluverir…  

Bundandır, PakTürkFile sitesinde sadece kahramanlıklarıyla hatırlamak istemedik eğitim gönüllülerimizi… İnsan olmanın bütün yönleriyle, yemesiyle içmesiyle, hastalığıyla, sarsılmalarıyla, korkularıyla da hatırlamak istedik Pakistan’da geçirdiğimiz çeyrek asrı… Talebelerimiz bizi kahramanlar olduğumuz için değil, insan olduğumuz için sevmişlerdi… Sevdikleri insanlığımızın unutulmasına müsaade etmemek istedik.

Geleceğin Pakistan çiçekleri vefalarını sunmak için mezarlarımızı ziyaret etmek istediklerinde yollarını bulabilsinler diye…

Mezarlarımızdan “Henien lekum – Helal olsun size” sedasını işitebilsinler diye…