Eğitimci Sadullah Bayazit, ‘kader arkadaşı’ Abdülgani Gülmez’in ‘hicret hayatını’ kaleme aldığı serinin yedinci bölümünde Hayrpur Mirs’teki Türk Okulu’nun açılış sürecini anlatmayı sürdürüyor. Bu bölümde, fedakârca çalışmalar sayesinde söz verilen tarihte eğitime başlayan okulun bir yılda aldığı mesafeyi ve yetkililerin şaşkınlığını yazdı.

Yedinci Bölüm:

Hayrpur Mirs’te okul olarak kullanılacak kampüsün bahçesindeki ağacın altına Sakkır’dan alınan bir sandalye ve bir masa konulur ve bir de başına ‘memur’ oturtulur. Hem personel alınacak hem de öğrenci kaydı yapılacaktır. Diğer taraftan oda ve sınıfların onarımı ve eğitim araç-gereçlerinin tamamlanması gerekmektedir. Genel müdürlükten anaokulu için oyun grubu talep edilir. Mart ayında Karaçi’den kamyonla beş altı tane oyun grubu gönderilir. Abdülgani Bey, oyuncakları bahçede masa sandalye konulan yerin yanına kurdurur. Ancak külliyenin karşısındaki devlet okulunun 500 kadar öğrencisi yeni kurulan oyuncaklara hücum eder. Gani Bey okul açılmadan oyuncaklar kırılacak diye endişelenir! 🙂

Aynı zamanda okula öğretmen alımı için ilan yapılır. Başvuru yapanlardan 12-13 kadar bayan öğretmen seçilir. Genel Müdür Yardımcısı Hasan Hüseyin Bey tarafından mülakatı yapılan bu genç öğretmenler Miraç Bey’in refakatinde seminer için İslamabad’a gider. Bu öğretmenlerin okul öncesi Montessori sistemini öğrenmeleri gerekiyordur. Bekar öğretmenlerin uzunca bir yol gidip 15 gün başka bir şehirde kalacak olmaları ailelerini biraz endişelendirir. Bundan ötürü bazıları anneleriyle birlikte İslamabad’a seyahat ederler. İslamabad’da o dönem üniversitede okuyan 15 kadar öğrencinin kaldığı bir yurt vardır. Hayrpur’dan gelen bayan öğretmenlere bu yurt binasının alt katında kendilerine beş/altı oda tahsis edilir.

Söz verildiği gibi nisan ayında eğitime başlandı

Yeni öğretmenler İslamabad’daki anaokulunda öğretmenlerle beraber iki hafta derslere girer. Öğleden sonraları da meslekle ilgili seminer alıp Montessori sistemini öğrenirler. Bu öğretmenlerin dokuzu nisanda diğerleri de eylül ayında işe başlar. Bu sırada bekar bayan öğretmenlerin anneleri yurdun kızları için gayet güvenli bir şekilde ayarlanmış olduğunu görerek birkaç gün daha kaldıktan sonra geri dönerler. Aynı öğretmenler sonraki yıllarda hiçbir endişe duymadan benzeri yetiştirme seminerlerine ve sosyal programlara katılmaya devam ederler.

2002’nin nisan ayında 9 oda/sınıf hazırlanır. Okulların resmî açılış tarihinden sadece bir hafta gecikmeli olarak eğitime hazır olur. 2’si idari oda, 1 bilgisayar laboratuvarı (Karaçi’den getirilip kurulan 6-7 bilgisayardan müteşekkil) açılışta oldukça ilgi görür. 3 anaokulu sınıfı, ilkokul 1 ve 2. sınıflar olmak üzere toplam 75 öğrenci ve 9 öğretmenle eğitime başlanır. Geniş kampüsün PakTürk Okulları’na tahsis edilmiş bu yeni boyanmış ve temizlenmiş kısmı pırıl pırıl parlamaktadır. Bütün bunlar için cüz’i denecek miktarda para harcanmıştır.

Eğitim malzemeleri at arabasıyla okula taşındı

Genel müdürlükten Halit Bey ve Hasan Hüseyin Bey’in yanı sıra diğer eğitimcilerin de katılımı ile bir açılış programı planlanır. İslamabad’dan hareket eden misafirler yanlarına okulun ihtiyacı olan tablo, pano vb. malzemeler de alır. Misafirler, Hayrpur’a ulaştıklarında beraberinde getirdikleri okul malzemelerini de trenden indirip beklemeye başlar. Koliler dolusu eşya ile Gani Bey’in kendilerini bir minibüsle almasını beklerler. Epey bekledikten sonra Gani Bey gelmeyince yük taşımacılığı yapan at arabalarından biriyle anlaşırlar. Hasan Hüseyin Bey ve Hayrpur’dan Gani Bey’in yardımcısı Recep Bey at arabasıyla götürülen eşyalara refakat eder. Daha sonra bir minibüsle beklemekte olan Gani Bey de misafirleri bulur. Meğer o tren istasyonunun ön tarafında beklerken, misafirler arka tarafta indiklerinden birbirlerini görememişlerdir.

İslamabad’dan gelen yaklaşık 10 kişilik misafir grubu okula vardıklarında binanın son halini görünce hayrette kalırlar. Öğretmen eğitim merkezi ve lojmanlar daha sonra boşaltılmış olduğundan açılışa gelen misafirler burada kalamaz. Ana okulu sınıflarından birisi boşaltılır, tabandaki halı üzerine Kuetta’dan gelen eşyalar arasında bulunan yatak süngerleri, yastık ve nevresimler serilir ve misafirler geceyi orada geçirir. Yurt binası ve bir lojman da belletmenlerin ve bekar öğretmenlerin evi olarak kullanılır.

Okula klima takılmadı çünkü elektrik yoktu!

Ertesi gün açılış töreni yapılır. Belediye başkanı ve diğer devlet yetkilileri açılışı teşrif eder. Törenden sonra iki üç gün daha orada kalan vakıf yetkilileri ve diğer PakTürk okullarında çalışan eğitimci misafirlerle okul külliyesinde yapılabilecek tamirat ve tadilat planlanır. Yurt ve ilave binaların tamiratı ortaya konan fedakarlıklar sayesinde piyasa şartlarının çok altında bir fiyatla tamamlanır. Kampüs bahçesinin diğer tarafındaki devlet okulu ise yaz tatiline kadar orada kalır. Böylece PakTürk Hayrpur Şubesi yaklaşık iki üç ay kadar bir devlet okuluyla aynı bahçeyi paylaşır.

Nisan-mayıs aylarında sıcaklık ortalama 45-50 derece olmasına rağmen hiçbir sınıf veya idari oda için klimadan bahsedilmez. Neden mi? Çünkü klimayı çalıştıracak elektrik yoktur. Elektrik olsa da sık sık ve uzun süreli kesintiler yaşanmaktadır. Elektrik geldiğinde de voltaj kısmen düşüktür. Zaten pervaneler ve diğer elektrikli aletler voltaj dengesizliğinden dolayı sıklıkla bozulur.

İslamabad’dan gelen Öznur Hanım ve eşi Hayrpur’a yerleşen ilk Türk eğitimci aile olur. Öznur Hanım okulda İngilizce derslerine girecektir. Eşi Günay Bey de okulun eğitim ve öğretime açılma hazırlıklarına destek olur ve daha sonra İslamiyat derslerine girer. Hayrpur’daki ilk Türkiyeli aile için Gani Beyler okulun girişindeki lojmanı hazırlamışlardır. Tabii ilk geldiklerinde lojmanda fark edilen bazı eksikliklerden dolayı aile bir hafta kadar şehirdeki bir otelde konaklar. Hayrpur’a geldiklerinde kucaklarında 40 günlük bebekleri de vardır. Hayrpur’un sıcağında tavan pervaneleri bile kâr etmediğinden bebek sürekli pişik olur ve aile çok geçmeden lojmana pencere tipi eski bir klima taktırmak zorunda kalır.

Yetkililer bir yılda alınan mesafe karşısında şaşkınlık yaşadı

Yaz tatilinde Hayrpur’daki okulun kurucu müdürü Miraç Bey Türkiye’ye döner. Yerine geçici olarak M. Necmettin Bey gelir. 2002 yılında Hayrpur’daki ilk yazı M. Necmettin ve Gani Bey beraber geçirir. Peki kalan sınıfların tefrişatı nasıl olacaktı? Çünkü ertesi yıl diğer sınıflar da açılacaktır. 2002 yazında, bir özel okul için yenileri alınmış olduğundan kullanılmayacak ve belki de uzun yıllar depoda bekletilebilecek iki üç konteyner dolusu masa, sıra ve diğer okul eşyaları Pakistan’a gönderilir. Bu malzemeler Karaçi Limanı’ndan teslim alınıp kamyonlarla 2002 yılı Ağustos ayında Hayrpur’a ulaştırılır. Böylece Hayrpur’daki sınıflar şehirdeki diğer okullardakilerle kıyaslandığında oldukça modern masa ve sıralarla tefriş edilmiş olur. Aynı yılın eylül ayında ise okula merhum Adem Köse müdür olarak atanır.

Hayrpur Mirs’teki PakTürk okulu açılmasının ardından geçen bir yıl içerisinde çok büyük gelişmelere imza atar. Nisan 2003 itibariyle kompleksin tamamında okul kullanımı dışında hiçbir unsur kalmamıştır ve bütün odalar tamirat ve tadilattan geçirilmiş olur. O yıl eylül ayında ortaokul kısmı da açılır ve öğrenci sayısı 1000’i geçer. Bir yıl sonra okulun bahçesinde kurulan çadırda düzenlenen yıl sonu programında öğrencilerin ortaya koyduğu birbirinden güzel gösterileri seyreden devlet yetkilileri okulun bu kadar kısa süre içerisinde aldığı mesafe karşısında çok büyük şaşkınlık yaşarlar.

Devam edecek…

***

Altıncı Bölüm: Hayrpur’da eski bir inşaatın okula dönüşme sancıları